jueves, 29 de septiembre de 2011

Una semana...

Tras mucho tiempo de espera, ya solo queda una semana para mis sweet sixteen, jesusito que ganas...
Pero tras un día de mucho dolor de cabeza, malas noticias y otras tantas cosas, ahora lo único que quiero es que o me funcione bien internet para que pueda ver One Tree Hill o dormirme tranquilamente...
Mañana ultimo día de la semana, un poco de Sueco, Sociales (creo) e Ingles, luego o de compras con mi hermanita o a casa de mis hermanos a hacer lo de todos los findes, ergo, nada xD
Enfin, que me voy a dormir xDD

martes, 27 de septiembre de 2011

Nueve días gentuza!

Foto que saque con Moa este finde que nos quedo super
chula, las dos estamos increiblemente satisfechas
con ella, ya que los pies nos quedaron asi
 sin planificacion alguna.
Bueno señores y señoras, ya queda menos para mi cumple, porfin los 16 putos años, tan jodidamente esperados. Hoy he cenado con los abuelos y mi hermana en un restaurante caro de cujouns, pero bueno, son los dieciséis años y lo pagan los abuelos asi que yo muy contenta con mi trozo de carne y mis patatas y mis regalos de cumple :)
Y eso, que ya me han comprado mi ordenador, un poco tarde, pero mejor tarde que nunca... 
Las clases van bien, ya estamos acabando con el trabajo de derechos humanos con el que llevamos muchísimo tiempo, con un grupo que es una caca, pero nos ha quedado chulo chulo :) Mañana no tengo clase porque la gente se va de día verde a la montaña donde mi abuelo tenia casa, así que yo me quedo aquí estudiando NK... Ya veis que planazo para el día... Pero bueno, vienen Rosanna y Sofia a mi casa a ayudarme con las palabrejas extrañas estas suecas que no me se ni en español xD Y digo yo que alguna peli caerá, si no nos vamos a la piscina por la tarde con Jonte, Filip y Nulsen :)
Pues eso gentes, que como siempre os dejo un temilla que me mola mucho :)


                                

lunes, 19 de septiembre de 2011

Suecia, dia 40 (y sin planearlo xD)

Buenas pobres personas que gastais tiempo leyendo lo que hago (:
Hace cosa de quince dias que no actualizo esto y la verdad que me siento un poco mal, asi que voy a contar un poco lo que hago asi a diario: NADA. Bueno, voy a clase todos los dias, como, estoy con la gente de clase, pero nada mas asi especial xD Que hago los fines de semana? Casa de Filip (amigo con el que me he criado con lo cual es como mi hermano, para los que no lo sepais) y ahi a beber cocacola a mas no poder, ver pelis y estar con sus (y poco a poco mis) amigos.
Algo nuevo en mi vida? Mi telefono nuevo, mi Sonny Ericsson Xperia Mini (si Pol, es muy pequeño, pero me da igual xD), hm... Mi super taquilla, no una mierda como las de españa, sino que estas son americanada total, lo de comer en el colegio y acabar a las cuatro menos algo todos los dias tambien es nuevo, que llueva todo el puñetero dia tambien es nuevo... Y no se, no se me ocurre nada mas, bueno si, una cosa que se que a Maria le va a hacer gracia y se me va a morir de los celos: HAY. OMA. QUE. SUECOS. xD
Y eso, que si quereis saber algo me mandais un WhatsApp o un privado o lo que se os ocurra, porque yo ya no quiero pensar mas, que esta lluvia me amarga la vida y los pensamientos xD

Os echo de menos mis gentucillas, ya no queda nas para que vuelva a daros la lata :)




Os dejo un temilla que me tiene enganchada :)


XO, Smile(:

domingo, 4 de septiembre de 2011

Hoy mi mejor amiga cumple DIECISEIS.


Tonta, retrasada, despistada, desatenta, idiota, fea, obesa... Son algunos de los adjetivos que describen a esa persona especial que hoy cumple años. Que hoy es SU dia especial, suyo y unicamente suyo, y me da igual lo que digais, porque el 4 de Septiembre de 1995 nacio la mejor persona que jamas piso la faz de esta tierra, esa persona a la que yo tengo el honor de llamar Mejor Amiga, esa persona tan sumamente especial que durante quince años de vida ha estado a mi lado. Pues hoy es su Sweet Sixteen, hoy es el dia especial que todas esperamos con tantisimas ganas.

Greta hija mia, que te puedo decir que no te haya repetido tantas veces que ya hasta me llamas pesada? Pues no lo se, porque estos quince años que hemos pasado juntas los hemos pasado, como quien dice, juntas. Codo con codo, siempre tu y yo en todo, borracheras, lloros, castigos, peleas, risas y mas risas, fotos haciendo el retrasado... Hemos vivido tantisimo juntas que si me pongo a escribir no acabo. Porque eres tu y soy yo, porque yo soy para ti y tu para mi. Porque YOU´RE FUKIN´PERFECT TO ME. Que eres grande para mi, que no se que habría sido de mi sin ti, sin tu existir en mi vida, simplemente sin ti presente en cada segundo de los 15 años de mi vida. Pff... no te podría decir que día nos conocimos exactamente pero opino que decir que una fecha es especial es una tontería, lo especial es la persona con la que compartes cada momento, cada pensamiento, cada sentimiento, y para mi, esa persona eres tú. Porque siempre estas para mi, sea cuando sea, pase lo que pase se que en ti esta mi mejor amiga, la chica con la que me crié, con la que reí y llore, con la que fui de fiesta y me quede castigada… La que me entiende y me ayuda siempre que lo necesite, igual que yo a ella. Mi niña que eres mi vida entera, mi razón de despertar por las mañanas, la razón por la que sonrío. Simplemente nos entendemos a la perfección, con una mirada lo decimos todo, con una risa nos alegramos el día mutuamente, simplemente con la compañía de la otra somos felices, o al menos yo.
Greta, simplemente decirte que estos 15 años a tu lado han sido los mejores que jamás pude desear, que eres todo lo que yo jamás busque y lo mejor es que estabas allí desde el principio. 
I'm proud of calling you my Best Friend.

Sabes que eres lo mejor que la vida me pudo dar, por mucho que siempre estes a tu bola, por mucho que pases de mi durante largos periodos de tiempo, se que en el fondo de ese enorme corazon que tienes esta mi mejor amiga, esa persona por la que yo daria la vida si fuera necesario, la persona que siente en el corazon si me pasa algo, por mucha que sea la distancia fisica entre nosotras... Gracias por existir, por dejarme formar parte de tu vida, por quererme tal y como soy. Se que te lo he dicho millones de veces y puede que pienses que soy pesada, pero me quieres, no te culpes, es inevitable. Sabes que yo ni te quiero ni eres mi mejor amiga, yo te quieramo y eres mi alma gemela. Porque tu y yo tenemos una relación especial, inigualable, inexplicable. Yo sinceramente creo que nadie en este mundo puede entender lo que nos pasa. 

Jodida Greta Diaz, que eres esa mitad que a mi me faltaba cuando naci, esa parte que me complementa, que me hace ser quien soy, que si tu no estubieras presente en mi vida no se que seria de mi... Enserio. IT´S SO UNBELIVABLE. Me acuerdo es de la vida que hemos tenido la una con la otra, las pequeñas cosas que nos han ayudado a aprender durante este tiempo y en las que nos hemos apoyado mutuamente. Porque tu y yo lo hemos vivido simplemente TODO juntas, cada paso hacia delante ha sido contigo y no me arrepiento de que haya sido así. Y por muchas discusiones que hayamos tenido nunca nos vamos a separar, porque las hermanas se pelean, y siguen siendo hermanas :)
Por todo lo vivido y por lo que nos queda por vivir, te doy las gracias, por estas ahí siempre, como sabes que lo estaré yo. Y aunque algún día nos separemos siempre quedará el recuerdo de una amistad verdadera, una amistad que valió la pena y que en ningún momento puede ser olvidada.

Otra vez MUCHISIMAS FELICIDADES MMA
Te quieramo.

sábado, 3 de septiembre de 2011

030910, un año, quien lo diria?


Hace hoy exactamente un año conoci a cierto elemento que se hace llamar por el nombre de Pol Aveces Compropeces, pero que enrealidad se llama Pablo Santos, y por muy poco que le guste, yo se lo seguiré llamando hsta que nos hagamos viejos y estemos arrugados como pasas asquerosas xD
Por aquel entonces yo no sabia que ese elemento llegaria a ser cual hermano para mi, esa persona en la que se confia para absolutamente todo, una de las unicas personas que con una mirada lo sabe todo sobre mi, una de las unicas personas que me llegan a conocer de verdad, y esque yo tengo el gran honor de llamarle mi mejor amigo, mi hermano, la persona que sin dudarlo un momento se que me pasa algo y en menos de media hora le tengo ahi, a mi lado. La unica persona que se que si en cualquier momento le necesito, por muy ocupado que este, lo suelta todo para ayudarme a pintar una sonrisa en mi cara. 
Ironicamente este es el segundo tablon que le escribo desde esta misma silla en Suecia, quien lo diria, los dias importantes y yo a tomar por el culo... Enfin.
No te puedo decir nada que no te haya dicho ya, nada que no sepas. Lo unico que puedo hacer es recordarte que aqui estoy para absolutamente todo, y que no dudes ni un momento llamarme sea cuando sea, necesites lo que necesites muevo cielo y tierra para que al preguntarte "Que tal estas?" me contestes un simple "Bien".
MÁS, MUCHO MÁS.

viernes, 2 de septiembre de 2011

Överböle.

På Måndag när vi startade skolan fick vi höra att vi skulle iväg till Jespers hus i Överböle och tälta där en natt, ”gud vad roligt”, tänkte jag, ”så här skulle vi aldrig göra i Spanien”. Så Jesper och Eva berätta alt som vi skulle veta om våran resa, och vi alla lyssnade på. 
Onsdag klockan 11 samlades vi i våran hemklass för att höra det sista som vi behövde veta om typ packning och mat, sen gick vi ut och packade in i släpvagnen och så var det lunch innan bussen gick klockan 12.30. 
Moa, Patricia, Erica, Betty och jag satt och åt i matsalen, fisk, usch... Sen gick vi  iväg till ICA där Betty och Erica försvann medan Moa köpte en Coca-Cola. Vi som var kvar av våran lilla grupp träffade Filip och Jonathan, ett par kompisar till Moa och mig, som följde med till busstationen. Resan i bussen var inte så lång, eftersom att Moa och jag satt och pratade lite om våra liv. 
När vi kom fram till Krongede kraftvärk steg vi av bussen och så var de bara till att gå 3.5 km genom en stor backig stig i skogen i våra olika grupper som Jesper och Eva hade fixat upp innan. Min grupp hette Ugglorna, och det var Carl Hampus, Jenny, Åsa, Sofi och jag, så klart var vi bästa gruppen. Carl Hampus han bara sprang framför oss med GPSen och sa vart vi skulle gå, så vi behövde bara hitta frågorna och svara. Vi gick först och kom fram näst sist, ja, det är jätte trist, men det var bara för att vi hade blåbärspaus, gott gott. 
När vi äntligen kom fram ser vi att grupperna som hade kommit fram höll på att ta ut packningen och två stora och tunga militärtält från släpvagnen, ”oj”, tänkte jag då, ”ska vi ha upp dom där?” Det dröjde inte så länge tills att jag fick svar, för rätt vad det är så stod Moa och jag inne i det här stora och tunga tältet och höll upp mitten delen som storskenet skulle i, GUD VAD DEN VAR TUNG! Och så klart så slog jag mig med den på ansiktet, konstigt va? 
När vi var färdiga med vårat tält så satt vi bara och vänta det på att kilarna skulle bli färdiga med sitt, men det gick sakta... När dom äntligen var färdiga kom Jespers pappa ner med ett festtält som vi också skulle få upp, så vi alla hjälptes åt att få upp det, men når det var färdigt så vare till att ta ner det för vi hade gjort fel, också upp med det igen. Efter allt det tält byggande lekde vi olika lekar som våra lärare hade fixat. Vi var så hungriga efter det så vi höll på att trilla ihop... Men det var tur att vi hade en kock där som fixade jätte god och stor pasta med köttfärssås, mums, vad gott! Det blev helt tyst när vi åt... Efter det myste vi bara lite, med varm korv och roliga historier. Den lilla gruppen som vi var som gick och la sig senast satt bredvid elden till ett och hörde på när bara Moa, Magnus och Johan pratade. 
Det var konstigt att sova för elden som vi skulle haft inne släcktes och vi ville ju inte väcka dom som redan sov, så vi kunde inte få på den och det var så kallt, så vi alla kröp ihop oss i våra sovsäckar och sov så gott som vi kunde sova på marken. 
När jag vaknade så tittade jag över till Moa som tydligen hade varit vaken typ en halv timme och så sa hon med en mystisk röst ”ska vi gå upp?”, ”okej då” var mitt svar. Så då var de bara att ta på sig tröja och skor och ut att äta frukost. Klockan nio gick Jesper runt i tälten med en liten militärtrumpet och väckde alla, skönt att vi vakna tidigare. Medan alla åt frukost så satt Moa och jag och grillade lite mer korv, oj vad vi har ätit korv på den här resan! Johan han ville inte vakna så vi provade allt för att få liv i honom, Jesper spelade trumpet, vi kastade vatten på honom, vi spelade musik riktigt högt, men inget funkade... 
Alla började typ och packa ihop sina sovsäckar och liggunderlag, sen var det daggs att få ner tälten så jag och Patricia fick stå inne och hålla i den här jätte tunga skorsten som vi hade i mitten av tältet, igen, gud vad den är tung! När vi var färdiga så va, så klart, inte killarna färdiga, så vi fick sitta och vänta, igen... När dom, till slut, var färdiga med nedtagningen av deras tält fick vi leka lite mer, och sen bara vänta på maten, igen, gud vad hungriga vi va! Äntligen fick vi lunch, HB, gud vad gott... När alla hade ätit typ tre hamburgare fick vi plocka ihop fäst tältet och bänkarna som vi hade suttit så mycket på. Sen var det bara till att gå sex km tillbaks till  Krongede kraftvärk där bussen skulle komma och hämta oss. 
På vägen dit var det en badplats där Moa, Daniel, Daniel, Jonathan och jag stannade och titta de runt lite och så klart gå på den ostadiga bryggan mitt i regnet, trevligt. Sen fick vi speed-walk så vi skulle vara först i gruppen igen, men vi lyckades inte, det var några som var före oss. Faktiskt så var det skönt att det regnade som det gjorde, för det var alldeles för varmt, men håret blev inte så tacksamt som min hud blev, man skulle verkligen haft en son där mössa som det står ”bad hair day” på. 
Så klart så var vi för tidiga till Krongede och bussen var försenad, men vi hade sällskap av en massor med små störiga knott... Vad jag blev irriterad på dom. Men Johan var inte så störd av dom för han la sig och sov så gott. 
Bussen kom tillslut fram och den utmattade, trötta EsEst11 åkte hem efter att ha haft det så roligt som bara var möjligt i Överböle. 
(Quien quiera puede traducirlo, pero no he encontrado ningun traductor que merezca la pena...)